วันอาทิตย์ที่ 9 กันยายน พ.ศ. 2550

เครียดมากมายอ่ะ

ตอนที่อาจารย์เกรียงบอกตอนเช้า
ยังคุยกับแอมอยู่เลยว่าจะกินอะไรกันดี
พอเข้าไปในห้อง ก็เข้าเรียนเลย
ยังบอกเพื่อนด้วยว่าอาจารย์จะเลี้ยงข้าว
แต่ตัวเองกลับลืมเสียเอง
ถ้าอาจารย์ไม่สนใจ ไม่มองพวกหนูต่อไป
แล้วพวกหนูจะทำยังงัยล่ะคะ
อาจารย์คะ ถ้าอาจารย์เปิดเจอบล็อกหนู
หนูอยากจะบอกว่า"หนูขอโทษนะคะ"
หนูอยากเป็นหนึ่งในศิษย์ที่อาจารย์สนใจ แบบที่พวกพี่ๆได้เป็นกัน
อาจารย์ให้โอกาสหนูด้วยนะคะ

3 ความคิดเห็น:

Kriangkraï กล่าวว่า...

Ne t'inquiète pas trop, ma fille. Je t'ai pardonné.Tu sais bien que je t'aime. Seulement essaie d'être plus sérieuse avec tes études, et tu réussiras !!
KK

++Ampare++ กล่าวว่า...

je m'inquiète aussi.

ampare

++Ampare++ กล่าวว่า...

je suis désolée à mon professeur.